Ég er

16.10.2008 | 21:15

Lélegasti bloggari í heimi, kanski fyrir utan Birki og hugsanlega Egil.

En nú skal ég reyna að bæta mig aaaaaaaðeins.

Málið er bara að þegar lífið þitt snýst um barnaælu og kúk, þá er svosem ekki frá mörgu að seigja, ég gæti skrifað inn svona þrjúþúsund sögur af því hvað hann sonur minn er nú sætur og sniðugur, en hver hefur gaman af svoleiðis, jú ég sjálf, þannig að ég held þessu bara fyrir mig.

Er búin að reyna að gera mitt besta til að skilja hvað í fjandanum er búið að vera í gangi í þjóðfélaginu, ákvað að nenna ekki meira, hætta og fara, það getur einhver annar pirrað sig á þessu heldur en ég

Málið er að þegar maður er nýbúin að ulla út svona barni eins og ég var að gera, fylgir oft hundleiðinlegur fylgifiskur sem kallast oft brjóstaþoka, sem kemur þannig fram hjá fólki að það veit ekki neitt, EKKI NEITT og ég virðist vera með frekar alvarlegt keys af þessu, samanber það að ég næstum því tapaði fyrir systir minni og vinkonu í Buzz af öllu!!

Svo er maður kanski að lesa æsispennandi krimma (sorrý get ekki lesið neitt merkilegra) þá bara púff er maður allt í einu farinn að spá í því hvenar maður skipti síðast á og gaf að drekka, og maður man það ekki einu sinni, og hvað þá hvað var nú að gerast í bókinni.

En ég fór samt í gær í bíltúr með honum Birkiri mínum (sorrý hann slátrar mér ef ég skrifa nafnið hans öðruvísi) og það var fræðandi og skemmtilegt, við tókum þá ákvörðun að það væri bara fjandi sniðugt að skreppa með strákana, (hans og minn) í sumarbústað einhverja helgina, svona til að þykjast vera fullorðin, þannig að það er allavegana á dagskrá.

Svo er ég orðin svona mamma sem fólk getur hneykslast á, jú ég er nefninlega að fara á djammið AÐRA HELGINA Í RÖÐ!! Og bið ég fólk að leggja ekki of mikið á símalínurnar hjá barnaverndarnefnd, en þannig vill nú til að vegna vinnu hjá bestu vinkonum ákvað ég að ammælisdjamma síðustu helgi, svo bauð hún systa mér að fara aftur á laugardaginn, svona í ammælisgjöf. Enda á ég ekki ammæli fyrr en þá.

Þannig að ég er hin hræðinlega, ofdrekkandi, hrukkótta, og vanrækjandi mamma, gvöð sé oss næstur.

Flokkur: Bloggar | Facebook